De krant brengt de leugen in het land, dat is al een heel oud gezegde. Iedereen die ook maar een beetje kans maakt om in de media zijn verhaal te moeten doen, krijgt acuut een mediatraining aangeboden. Ik weet nu waarom.
Toen ik mij vanmiddag in de Tarwewijk zomaar op straat durfde begeven, stormden er twee jongens van TV Rijnmond op me af.
‘Mevrouw, mogen we u iets vragen? Woont u in de Tarwewijk?’
Ik zag mijn kans schoon om op op TV te vertellen dat ik daar inderdaad al 4 jaar met veel plezier woon en stemde toe.
En ja hoor: ‘Mevrouw, hoe vindt u het om hier te wonen?’
‘Nou, ‘s winters is het wel eens een beetje grauw en leeg buiten, maar vooral ‘s zomers is het heel gezellig met iedereen op straat. En in onze straat groeten de buren elkaar.’
‘Nou, dan woont u wel in de beste straat van Rotterdam, want gisteren is de nieuwe index uitgekomen en de Tarwewijk scoort maar een 4,3.’
‘Dat is weer achteruit gegaan dan, maar ik voel me nooit onveilig.’
‘En al die schietpartijen dan?’
‘Och, die zijn altijd net om de hoek, dat hoor ik altijd pas achteraf. Je hoort verhalen, je ziet soms dingen gebeuren dat je denkt: dat gaat niet helemaal goed, maar ik heb er zelf nooit last van.’
Tevreden loop ik naar huis, blij dat ik een positieve noot aan de klaagzang heb kunnen toevoegen. Als ik ‘s avonds op internet kijk of mijn hoofd inderdaad op tv te zien is, barst ik uit in verontwaardiging. De journalist heeft de lelijke kikker gevangen waar hij naar viste en de rest van de vangst weer teruggegooid. Hij heeft maar een zinnetje gebruikt: ‘Je hoort verhalen, je ziet soms dingen gebeuren dat je denkt: dat gaat niet helemaal goed.’
Even nalezen op internet (http://www.rotterdam.nl/crisiszichtbaarinsocialeindexrotterdam) leert dat het dalen van de Sociale Index (waarbij o.a. gekeken wordt naar sociale contacten, opleiding, gezondheid, inkomen en taalbeheersing) onder andere schijnt te liggen aan de crisis.
En crisis betekent: bezuinigen! Te beginnen met bezuinigen op slecht nieuws. Niet omdat het niet waar is, maar omdat je nu eenmaal niet vrolijk wordt van lelijke kikkers. Het leidt ertoe dat je niet trots kunt zijn op de wijk waar je woont en dat heeft weer invloed op je zelfrespect.
Deze mensen kunnen in ieder geval trots zijn op zichzelf:
* onze Marokkaanse buurvrouw Fatima die altijd belangstellend informeert hoe het gaat en regelmatig met een heerlijk bordje eten op de stoep staat. Omdat: ze heerlijk kan koken, altijd klaar staat voor haar schoonmoeder en zichzelf Nederlands heeft geleerd!
* verslaafde Lianne die af en toe aanbelt met hilarische verhalen over haar haat/liefde verhouding met de politie. Omdat: ze een geweldig gevoel voor humor heeft!
* hardwerkende Bulgaren die op maandagmorgen vroeg de containers afstropen op zoek naar nog bruikbare spullen. Omdat: ze harde werkers zijn en meewerken aan recycling!
* buurman Richard die spontaan aanbiedt om mee te klussen in het Samenhuis. Omdat: hij altijd positief en gezellig is!
* buurvrouw Joke die altijd breed zwaait als ze ‘s morgens vroeg langsloopt om haar broer zijn medicijnen te brengen, om daarna vrijwilligerswerk te gaan doen in het bejaardenhuis. Omdat: ze een hulp in nood is voor iedereen die het nodig heeft!
* de hangjeugd, die cool terug groet als ik met mijn kids dwars door hun groep heen loop. Omdat: ze regelmatig de hele buurt laten swingen op het opzwepende ritme van hun brassband!
Ik zou natuurlijk ook kunnen vertellen… maar nee, dat doe ik niet. Ik heb alle lelijke kikkers weggegooid en alleen de mooiste vissen uit de vangst geshowd. Bezuinigen op slecht nieuws, heet dat.