Nu het moment van de sleuteloverdracht van het Samenhuis steeds dichterbij komt (al durven we nog geen datum te noemen), willen we dit blog wijden aan het waarom en hoe van Samenhuis Ernaast.
We zijn in deze tijd druk bezig met zaken als een hypotheek, taxatie of bouwvergunning. We denken na over inrichting, keukens, een dakterras. Als we de sleutel van het huis krijgen, gaan we slopen, alles vernieuwen en er een warm, gezellig thuis van maken.
En dan? Wordt het Samenhuis een buurthuiskamer? Gaan we open maaltijden organiseren? Een kinderclub starten? Een naaiochtend voor vrouwen? Jongeren opvangen? Waarschijnlijk niet.
We hebben ons Samenhuis niet voor niets ERNAAST genoemd. We willen naar mensen toe, naast ze staan, waar ze ook zijn. In de speeltuin, in het park, op straat of in hun huis. Natuurlijk willen we ook gastvrij zijn, iedereen is welkom in het Samenhuis. Maar het gaat om de buurtbewoners, om hun verhalen. Niet om onze goede bedoelingen en briljante oplossingen. We organiseren weinig en maken daardoor tijd en aandacht voor het spontane. Buurkinderen spelen met onze kinderen, een verslaafde vriendin ontbijt mee, een oudere buurman maakt samen met ons muziek. Gewoon delen in het dagelijkse leven.
We worden hierin geïnspireerd door Jezus, die de hemel verliet om mens te worden zoals wij. Hij werd een vriend van tollenaren en zondaren genoemd, de mensen die gemist konden worden als kiespijn. Ook van ons vraagt het moed om iedere keer weer de drempel van ons eigen comfortabele huis over te stappen. Met een open hart, om onbevooroordeeld te leren kijken met de ogen van de ander. Om Jezus daar te ontmoeten, waar zijn vrienden zijn.
Voor ons ligt de betekenis van het Samenhuis vooral daarin, dat we elkaar praktisch helpen, stimuleren en kritisch bevragen op motivatie en manier van doen. Omdat we ons niet kunnen verschuilen achter een project, status of geld geven. Bovendien is de Millinxbuurt een levendige chaos van spelende kinderen, een politie-inval, een straatbarbecue, aardige en boze verslaafden, vele talen, naveltruitjes en wijde jurken, uitbundig feest en hardhandige ruzie. Het is goed om dit niet in je eentje te trotseren, maar als deel van een gemeenschap.
Onze manier van werken is stevig beïnvloed door de presentietheorie. Het is moeilijk om precies in hokjes en vakjes uit te meten hoe presentie in de praktijk werkt. Daarom een volgende keer meer over hoe we – met vallen en opstaan – presentie (letterlijk: aanwezigheid) in de praktijk proberen te brengen.