Al struikelend over het trapje dat er toch echt al die tijd al gelegen heeft, rol ik op Bevrijdingsdag rond 8 uur ‘s avonds The Mall binnen. Hét bewijs dat ik te lang niet in het jongerencentrum geweest ben. “Wat is het hier rustig joh!” uit ik verwonderd. Ilias draait zich om en vanonder een bos zwarte krullen staren twee donkere Marokkaanse ogen me aan alsof ik zojuist uit de lucht ben gevallen. “De zon schijnt, het is warm, natuurlijk is iedereen buiten!” Terwijl ik zelf nog iets dieper in m’n jas duik, stel ik voor om een potje te poolen. Dat blijken we allebei nog niet verleerd te zijn en met uiterste precisie worden alle ballen op de witte na met een vakkundig oog onder wiskundige hoeken ingeschoten.
Dan wordt het voor onze Antilliaanse buren te koud buiten en komt de hele stoet zich binnen opwarmen aan een blikje cola en wat snoep. Even later wordt het volume van de muziek iets opgeschroefd zodat deze nog net hoorbaar is boven het Papiamento gejoel uit.
Wat heb ik dit gemist in de wintermaanden; het leven, het plezier, de gezelligheid die mijn buren met zich mee brengen. Met het vooruitzicht op straat-BBQ’s en Caribisch geswing verwelkom ik de zomer in de Millinxbuurt.
~Monica